top of page
Ars ex natura

 

Basilisa Fiestras.

Pilar Boullosa.

Samuel Castro.

Comisario: Iñigo Rodriguez Román.

Coordina: Adriana Pazos Ottón.

 

 

PRÓXIMA INAUGURACIÓN
26 de Outubro / 20:30h

 

La sola función de un artista en el mundo es ser una criatura que ve y siente; ser un instrumento […] Su oficio no es pensar ni juzgar ni argumentar ni saber” Esta es la sentencia de John Ruskin en su libro de 1851 Las piedras de Venecia. Esto no es Ars ex Natura.  Ars ex natura para Olalab es una exposición colectiva, antítesis de este pensamiento decimonónico de Ruskin, la cual pretende ahondar en el cambio de paradigma que se da en la figura del artista contemporáneo a partir de la segunda mitad del siglo XX tomando como hilo conductor el primer tema de la historia del arte: la naturaleza.

Y es que desde el mismo ocre de las cuevas del paleolítico el hombre ha buscado expresarse sobre   todo aquello que le rodea con un fin u otro, y para ello ha recurrido, hasta hace bien poco, a la   representación mimética de la naturaleza,  generando una relación con el contexto que se ha  mantenido casi inamovible  a lo largo de la historia. Una posición del arte respecto de la naturaleza que comienza a cambiar en el siglo XX y que  torna en ruptura a finales de éste. Es en este momento en el que la propensión del artista por la  investigación y la autoafirmación emerge,  y pasa de ser  un  mero notario de una realidad percibida a  reivindicarse tomando  la naturaleza para estudiarla, reinterpretarla y manipularla.  

El  Arte es una construcción puramente humana,  estrechamente relacionada con los procesos cognitivos que así nos definen,  y así como nuestras sociedades y modos de vida  han evolucionado desaforadamente en el último siglo,  la metodología utilizada  por el artista contemporáneo se ha refinado,  transformado y enriquecido en dicho periodo.

De todo esto trata en Ars ex natura cuyo título se inspira en el Deus ex Machina del teatro clásico griego, un recurso argumental que  introduce un elemento disruptor externo a la acción con el fin de desatascar el hilo argumental. Y es así, como atomizador, que reinterpreto la figura del artista contemporáneo, que rompe el status establecido sobre si durante siglos para ir más allá en el concepto y en las técnicas aplicadas en la creación, dotando a sus piezas con un bagaje intelectual que antes de la revolución de la máquina ni se exigía ni se esperaba.

Para tomar el pulso a este cambio en el paradigma del artista contemporáneo y mostrar los diferentes modos de abordar la temática de la naturaleza  hoy, Ars ex natura cuenta con las obras de tres jóvenes artistas gallegos, tres formas diferentes de hacer y de mirar a través del arte la relación entre el hombre y la naturaleza. Ellos son Basilisa Fiestras, Pilar Boullosa y Samuel Castro.

Basilisa ha centrado su investigación y producción artística en el cuerpo humano, tomándolo como medio para abordar nuestra relación con la materia, y por ende, con la naturaleza.  Para la presente exposición me interesan los trabajos en los que hace coincidir elementos fragmentados de  la figura humana con motivos naturales. Y dentro de este grupo serán las que toman el cabello como centro del gesto artístico introduciendo conceptos como tiempo, memoria o muda que tan bien entroncan con los objetivos de la exposición.

Con las piezas de Pilar Boullosa abandonamos al hombre como motivo, para  abordar el resultado de la intervención del mismo en la naturaleza. Con sus obras introducimos la idea del hombre como especie invasora, como elemento disruptor que deja  una huella imborrable en el entorno. Una manera de hacer exógena, que al mismo tiempo genera una particular forma de mirar ese mismo paisaje, algo que Boullosa trabaja en otra de las piezas que tendremos en la muestra.

Y si la obra de Pilar nos presentaba al hombre como agente enajenador de lo natural, las piezas de Samuel Castro, con un posicionamiento más cientifista,   plantean una doble perspectiva: la naturaleza como imparable fuerza colonizadora, tomando la biorreceptibilidad de los objetos que utilizamos en nuestro día a día  para desarrollar el gesto artístico.   Y también desarrolla la dicotomía entre hombre y naturaleza gracias a la serie “Nature vs Industry”, con la que volveremos a reforzar la noción del hombre como agente externo, como nota disonante y transformadora dentro de un sistema generado a lo largo de millones de años en nuestro planeta.

 

Así, Ars ex natura es una exposición con un discurso transversal, que pretende que el público se inmiscuya, reflexione y, como los artistas,  genere conocimiento. E intentamos que frente a las piezas el visitante sea consciente de que el artista actual está muy alejado de aquel sobre el que versaba Ruskin. Que el artista de la postmodernidad es un  creador al que ahora se le debe exigir pensar, juzgar, argumentar y saber. Hijo de su tiempo.

 

 

Texto Curatorial: Iñigo Rodríguez Román.

A única función dun artista no mundo é ser unha criatura que ve e sinte; ser un instrumento […] O seu oficio non é pensar nin xulgar nin argumentar nin saber” Esta é a sentencia John Ruskin no seu libro de 1851 As pedra de Venecia. Isto…non é Ars ex Natura. Ars ex natura para Olalab é unha exposición colectiva, antítese deste pensamento decimonónico de Ruskin, que pretende afondar no cambio de paradigma que se da na figura do artista contemporáneo a partires da segunda metade do século XX tomando coma fío condutor o primeiro tema da historia da arte: a natureza.

E é que desde o mesmo ocre das covas do paleolítico o home buscou expresarse sobre todo aquilo que o rodea cun fin ou outro, e niso recorreu, ata fai ben pouco, a representación mimética da natureza, xerando unha relación co contexto que se mantivo inamovible ao longo da historia. Unha posición da arte respecto da natureza que comeza a cambiar no século XX e que muda en ruptura a finais deste. É neste momento no que a propensión do artista pola investigación e a autoafirmación emerxe, e pasa de ser un sinxelo notario dunha realidade percibida a reivindicarse tomando a natureza para estudiala, reinterpretala e manipulala.

A Arte é unha construción puramente humana, estreitamente relacionada cos procesos cognitivos que nos definen, e así coma as nosas sociedades e modos de vida evolucionaron desaforadamente no último século, a metodoloxía utilizada polo artista contemporáneo refínase, transfórmase e enriquécese neste período.

De todo isto é que trata Ars ex natura cuxo título inspirouse no Deus ex Machina do teatro clásico grego, recurso argumental que inclúe un elemento disruptor externo no acción co fin de desatoar o fío do argumento. E é así, como atomizador, que reinterpreto a figura do artista contemporáneo, o cal rompe o status establecido sobre si mesmo durante séculos para ir máis alá no concepto e nas técnicas utilizadas na creación, dotando as súas pezas dunha bagaxe intelectual que antes da revolución da máquina nin se exixía nin se esperaba.

 

Co fin de tomar o pulso a este cambio de paradigma do artista contemporáneo e mostrar os diferentes modos de abordala temática da natureza hoxe, Ars ex natura conta coas obras de tres xoves artistas galegos, tres formas diferentes de facer e mirar a traveso da arte na relación entre home e natureza. Eles son Basilisa Fiestras, Pilar Boullosa e Samuel Castro.

Basilisa centrou a súa investigación e produción artística no corpo humano, tomándoo coma medio para abordar a nosa relación coa materia, e polo tanto, coa natureza. Para a presente exposición interésanme os traballos nos que fai coincidir fragmentos da figurar humana con motivos naturais. E dentro deste grupo serán as pezas que toman o cabelo coma centro do xesto artístico introducindo conceptos coma o tempo, a memoria e a muda que tan ben empastan cos obxectivos da exposición.

Cas pezas de Pilar Boullosa abandonamos ao home coma motivo, para afrontar o resultado da intervención do mesmo na natureza. Coas súas obras incluímos a idea do home coma especie invasora, coma elemento disruptor que deixa a súa pegada no entorno. Unha maneira de facer esóxena que ao mesmo tempo fai xurdir unha particular forma de mirar a paisaxe, algo que Boullosa traballa nas pezas que teremos na mostra.

E se a obra de Pilar presenta ao home coma un axente privativo do natural, as pezas de Samuel Castro, cun posicionamento máis cientifista, propón unha dobre perspectiva: a natureza coma imparable forza colonizadora, tomando a biorreceptibilidade dos obxectos utilizados no noso día para desenvolver o xesto artístico. E tamén desenvolve a dicotomía entre home e natureza grazas a serie “Nature vs Industry”, ca que volveremos a reforzar a noción do home coma axente externo, coma nota disonante e transformadora dentro dun sistema evolucionado con millóns de anos no noso planeta.

 

Deste modo, Ars ex natura é unha exposición cun discurso transversal, que pretende que o público se entremeta, reflexione e, coma os artistas, xere coñecemento. Intentamos que fronte as pezas o visitante sexa consciente do que o artista actual está afastado daquel sobre o que Ruskin versaba.  Que o artista da postmodernidade é un creador ao que agora se lle debe exixir pensar, xulgar, argumentar e saber. Fillo do seu tempo.

 

 

Texto Curatorial: Iñigo Rodríguez Román.

bottom of page